hüzünlü bir günün ardindan uyuyamaminin getirdikleri, üzüntü diz boyu..
neden ve nasil oldugu üzerine yazmak istedim.. belki azalir dertlerim diye ama ne degisitiirir bu yasananlar icimdekileri , nede disardakileri..
üzgünüm, yaraliyim ve mutsuzum.. cok mu agir oldu.. bu agirligin altinda kalan benim, o yüzden hareket edemiyorum.
sabaha karsi oturma odasinda bir koltukta uyumaya calisiyorum, kiyafetlerimi degistirmek gibi bir derdim yok, üzerimde bir batteniyede beni isitmaya yetmiyor, koruyor biarz soguktan hepsi bu..
öncelikle bugün aldigim bir telefonla olaya baslayayim.. gündüz uyaniryorum, ögleden sora 4 yataktan cikiyorum, sasiriyorum, nasil bu kadar fazla uyuduguma, son günlerde uzun uyuyuorum, ve hergün uykularimin süresi artyior, ve gün gectikce sadece karanliga uyaniyorum.. ve sabahiin aydinliiyla yataga gidiyorum, yakalsik 1 haftadir bu böyle, belki daha uzun bir süredir devam eden bir durum. iliskilerim ve randevularim tammaiyla alt-üst oldu, ne randevulara yetebiliyorum nede görüsmek icin bir insan var etrafimda.. sevgilimle yasiyorum ama onuda pek gördügü söylenemez. sanki cok mesgul bazi seylerle, hep birseyler kafasinda, ve yapmasi gerekenler filan, uzuyor yolllar, bense cekiliyorum, geri cekiyorum kendimi ondan bundan, o yüzden pek kimseyle görüsmüyorum.. yani hic görüsmüyorum.. sabah kahvalti yapiyorum yada yapmiyorum.. ruh halime bagli. ama genelde yapmiyorum, sanirim bi süredir yemek yemeyide biraktim. bogazimda bir agri ve halsizim.
halsizligimin sebebni ac omamama bagliyorum, belki icki ictigim icin oluyor diye düsünüyorum, ama icsemde, yemek yesemde degismiyor uyku sürem aksine artiyor. dedigim gibi hersey birbirene girmis durumda, öncelile gece-gündüz.. garip bir his insanlar uyanirken yataga girmek ve insanlar isten dönünce uyanmak.. sanirim yorganin altinda saklaniyorum.. nefes almak icin bir bosluk birakip, gündüz karanligin icinde kendime bir yuva yapiyorum.. insanlarla görüsmemek, yanliz kalmak sevgilime daha cok yakinlasma istegi duyamama sebep oluyor, farkindayim, ama nedense ben ona yaklastikca oda uzaklasiyor benden.. garip bir ikilem, o yüzden uzak duruyorum ondan.. bir bilinmez denklem..
evet bugün telefon aliyorum sevgilimden saat 6 gibi, aslinda ben ariyorum, evde göndermem gerken mektuplar birikmis ve bugün birseyler yapma karari aliyorum kendimce, bugün bu mektuplari postalamak istiyorum, okadar mesajdan sonra artik göndermeiylim mektuplari.. keske ask mektuplari olsa, tamamiyla isle ilgili detaylar, faturalar, bilgilendirme notlari.. sistemin calismasi icin gerekli evraklar..
komik, pul ariyorum evde , sevgilimin cekmesine bakiyorum, bir kac tane pul buluyorum ama yeterli degil. o yüzden ariyorum onu, belki bi baska bi yerlerde vardir diye..
aciyor telefonu, daha pulu soramadan basliyor anlatmaya, bir arkadasiyla gecen hafta iki defa bulsutugunu ve ondan korona ciktigini söylüyor.. evet telefondamiyimm evet ordayim. acaba telefon acmasaydim, bunlar olmucakmiydi diye düsünyorum.. testi gecen hafta yaptirdigini ve sonuclari bugün aldigini söylüyor.. sasiriyorum. kiziyorum, nasil sana test yaptirdigini söylemez diyorum, oda ona söyledigini söylüyor,, inanamiyorum bu olanlara.. ve ardindan kapatmasi greketigini, suan mesgul oldugunu ve sonra araiyacagini söylüyor.. dünya dönüyor, bende dönüyorum... aklim, basim herseim birlikte dönüyor..
cok garip hissediyorum, oadada pul aramayi birakiyorum.. duruyorum.. telefonunu bekliyorum.. 15dk sonra ariyor.. evet kaldigi yerden devam ediyor.. testin pozifit ciktigini, kendinde olup olmadigini bilmedgini söylüyor.. bende hersey cok net ama sinirliyim.. aklim almiyor, test sonuclarini beklemeden tekrar görüsmesini en azindan aklim almiyor.. kiziyorum.. sonr afark ediyorum, birsey degistirmeyecegini bu söylediklerimin,, ona kizmadigimi, onu sevdigimi ve eve gelmesini söylorum.. o soruyor, neden aradigimi, pul icin diyorum.. oda yok diyor ve kapatiyor telfonu.. belki cok detay oldu ama yazmak en iyisi.. evet kime kizacagini bilemeden odada kaliyorum.. elimde mektuplar.
maskeyi takip sokaga cikiyorum, deli gibiyim, sokaklar bombos, ve az sayida insanlardan uzak duruyorum.. nefes alamiyorum, maske fazlasiyla agzimi ve brunumu kapatmis. bir kösede aciyorum maskeyi-nefes aliyorum. delimiyim bilimez elimdeki mektuplari postalamak icin hizli adimalarla ilerliyorum.. üzülüyorum kendime,yasadiklarima.. birsey düsünmüyroum. postaenin önündeki otamatlara gidip pul aliyorum,, elimde olsa bütün paramlaotamattaki bütün pillari alicam, kart kabul etmiyor, sadece bozukluk, bütün bozuklarimi cikartip hepsini otamata atiyorum,, cilginca bir pul istegi icinde pullari aliyorum, mektuplara yapistiriyorum.. elim titiriyor..ne yaptigimi yada neden yaptigimi bilmiyorum.. mektuplar posta kutsundan düsüp yere saciliyor.. hepsini topluyorum ve tekrar posta kusuna atiyorum, bu sefer icine girdikleerinden eminim.. dönyüroum
ne zaman bu alis veris merkezine gelsem, alt kattaki süper marketten viski alirim, birden süpermarketi hatirliyorum,, dönyürum , adimlar cok hizli alt kata markete giriyorum. yillarca viski aldigim reyondan iki sise viski alip ilerliyorum. gülümsüyroum. ( cok sevdigim bir askim benim icin viski calmisti bu reyondan hatirliyorum, hala gülümsüyorum.) . cilginca bir sira var kasada, kestirmden herkesin önüne geciyorum.. kimseyi kendime yakalamiyorum.. ödeyip cikiyorum.. suanda viskiler masada öyle duruyor, aldigim fazla pullar da cebimde, eve geliyiorum..
kahvalti yapmadigimi fark ediyorum , saat 7.30 civari, acliktan kivraniyorum ama yemek yemek istemiyourm, garip bir haldeyim.. mutfagi temizliyorum, sevgilim camasirlari mkainadan alip asiyorum..
o sirada kapi aciliyor ve sevgilim iceri giriyor.. o da panik halde... ilk söyledigi sey arakasinin bir sucu olmadigi,, sasiriyorum, beklediim ilk cümle bu degil cünkü. arkasini savunmamasi grektigini söylüum..
oturma odasina giriyor, masadaki pullari görüyor..kendi pullarini, pullarini koydugu zarfi soruyor, ben daha cok sasiriyorum.. cünkü böyle bir cümle beklemiyrum.. pullari ararken cikartigimi söylüyorum..
komik bir durum aslinda.. cebimd eokadar cok pul varki, acaba cikartip hespini ona mi versem diye düsünüyrum. saskinligim gözle görüloyordur herhalde.. kzgiligimda ayni sekilde..
masaya geciyoruz, cay yapiyorum, konusmak istiyorum,, o baslangici hizli hizli geciyor hikayanin, durduruyorum.. sorularmi cepmlamsini istiyorum,, arkdasinin ne zaman hastalandgini, nezamna test yaptirdigini, kendiisyle ne kadar bulustugunu soruyorum, cevaplar pekde ic acici degil, kapatmak isterceine ters ceveplar veriyor... tartisma büyüyor.. aslind atartisiclak bir durum yok, ikimizde kabulleniyoruz bir an, ne yapammaiz gerektigini konusuyoruz, sonra öncelikle bulsuatugumuz insalara hber verelim diyorum.. benim pek yazacak kimsem yok, dün iki arkadasim ugramisti bana, onlara yaziroum... insternetten ne yapmaliyim diye arastiyorum,, bir arakasimi ariyorum, testyaptirip ama tetsi negatif cikan,, anlatiyor telefonda,, bende durumu anlatiorum, gülüyoruz.
ona yeni aldigim ferrardien aradugii söylüroum, ikimizde yeni ferrarim üzerine konusuyoruz, koltuklarin isitmali oldugu, kendine kendine sürebildigini, hatta benzin parasini kendisinin kazandigini, gülüyoruz, bir an olsun unutyuorum bu yasadikalrimi, sonra ana konuya dönyüriuz, hastaligima..hastaligimiza..
odada oturmusum, sevgilmin telefon konusmalrini bitirmesini beklyiorum, saat 10.30, hala acim ve hala konsumamisiz ne yasadikalrimizi ve hissettiklerimizi,, mutfaga girdigimde, konsumasini bitirip, yarin bir arakadasiyla doktara gitmei planladigini, benim test yaptirmama gerek olmadigini söylüor, onda cikarsa bendede cikar diyor.. sanirim bu cümle evde hersein patlamasina sebep oluyor... ortlik karisiyor,, bagrsimalr devam ediyor.. onunla konusmak istemedigii söylüyorum. konusmayi kesmek en yiyisi.. banyoya gidiyor ve agliyor,, banyodaki camlar yere indiriyor, küvet cam kiriklariyla dolu.. acaba iyimi diye banyoya giriyorum, yerde oturmus agliyor.. ona kizgin olmadigimi söylüyroum ama o gürültüde kimse anlamiyor, ve ben evi terk ediyorum.. sanirim birimizi sar vermemk icin en iyi cözüm, cikiyorum evden.. heryer kapal.. bir resteurant bulluyorum,, biseyler alip eve geliyoum.. aldigim sey apates kizartmasi ve evdeki dolaptayi biray aciyorum, biarzada ekmke ve peynirle bu fakir yemegimi yiyorum,,
o ise salonda sigara iciyor, konusmuyoruz, evde bir sessizlik hakimm salona girip bilgisyar karsinda vakit öldürüyorum, ne yaptigimiy ada ne yapacagimi bolmeden ekrana tiklyorum, kapatiyorum tekrar aciyorumm.. ve zaman geciyor saat 12 civari, konusmayi deniyoruz ama olmuyor... sesi cok sert ve benim ona konusmak icin zaman vermedigimi, sadece benim konustugumu, ve sürekli elestirdigimi söylüyor..
bense yasananlara cevp veriyorum,, cokda önemli degil söylediklerim, sadece söylediklerinin ta tersini söylüyroum, anlasamiyoruz. sesizlik dahada derinlesiyor, yayiylior ve üstümüzü kapliyor..
gece 3 uyumaya gidiyor, gitmeden bana bakiyor,,, konusmak ister gibi,, sadec sunlari söylüroum.. ilk önce beni aramalydin, ve beimle konusmaliydin diorum,, oda degisen irsey ok diyip, uyamaya gidiyor,,
suan sabah 6.29 hala koltuklata, uyuyamayan, uyudugunda uyuyamayan ben bunlarimi yaziyorum.. ne mi hissediorum, üstümde br agirliklik, bogazim agriyor, vücudum halsiz ve ben sigara icmeye devam ediyorum.. sanrim bunlari ölme duygusu icin yaziyorum (ölmeden önce son ani yazmak gibi ) ve kendimi cok iyi hissetmiyorum,,, masada beni bekleyen viskim, sanirim acmalyim,, ya pullar,,gülümsüyorum.. son bi sigiara icelim..
sevgiyle,
