bir yol hikayesi

öncelikle söylemek istediklerim var- hayatimin sonuna kadar bitiremicem kadar otum var desem. genclik hayallerimin gerceklestigin söylesem. üstüne üstük hediye aldigimi, suan cantamda kocaman bir paket ot var desem. ve trenle berline gitigimi ve suan chemical brothers whope sando- sad song dinledigimi ve berline dogru yolculugumun basladigini söylesem. evime gidiyorum. nasil bir rahatlik icimdeyim, tren degilde ucuyormusum gibi hissediyorum, bir hafiflemede yasamam cabasi..

bir uyandim,

kayıt

biraz aglayalim, birazda güleleim, ikisini ayni anda yapmayi basarabilir miyiz acaba, aslinda gülmeye hic niyetim yok. dudaklarim kendine kilitlenmis. ve gittikce agirlasiyor. ve gititkce somurtuyorlar. hissisizim, yada duygusuz, nasil bir his yada hissizlik oldugunu anlamaya basliyorum, yada söyle aciklarsam; söyledigin sözler yada, duyduklarinin aci, kötü,iyi, mutlu olduugnu biliyorsun ama bunu hissetmiyorsun gibi. karsi tarafin agladigini görüyorsun,ama genelde agalayan sensin. hersey mekanik gibi. gözlerinden yaslar akarken hic bir sey hissetmek gibi. sadece mantiginla aglilayabiliyorsun, ve bu unuttugun duygusal iliskilerinin yikilmasina sebep oluyor, daha da netleselim, bir harekette bulunmak istiyorsun, normalde, bu davranisin onu üzecegini düsünüp yapmiyorsun. anormalde, yani suan, söylememek icin herhangibir sebep bulamiyorsun, düsünüyorsun ve söylüyorsun. hersey akiyor konusurken, sende sasiriyorsun söylediklerine, hic bu kadar uzun konusmamaistim, yada hic bu kadar suskun kalmamistim. kelimeler yok ortada, bir ben varim ve hepsi okadar. disarda olanlar, disardlar, zorlamam gerekiyor disariya dalmak icin ama zorlandigim icin birakiyorum zorlamayi. ve benleyim, kendimle. kendimi bile tanimiyorum, birseyler dönüyor etrafta, bir seyler yapmam gerektigini dusunuyorum, gecen gün düsüncelerim patladigini gördüm, bir aydinlanma yasadim diyebilirim, bir aciklik, yikilmanin getirdigi bir düzlük ve bosluk, yapmam gerekeen seylerin bileskesini buldum, ve gördügüm sonuc. batmis bir gemiden farki yok. ve bu gemide bende varim. bir bileske yikilsmislik. daha mi cesur olmaliyim; bir baglanti kopuklugu teleminikasyon icerikleri, sen konustugunda seni kimsenin dinlemdigi hic oldumu hayattinda yada konusmayi biraktigin. iste o biraktigin noktada sevdikelrinide birakiyorsun. sevdigini, belki en azindan o dinlemeliydi diye dusunuyorsun, anlatmaya calisiyosun ona, ve fark ediyorsun, hep ööyle yada böyle, hep bi kesikligin oldugunu görüyorsun, aslinda coktan konusmyai kesdigini görüyorsun, hersey karisiyor, beklememen gereken biseyi beklerken görüyorsun, ve bekledigin olmadigi icin onu sucluyorun, biraz hayal perestcilik degil mi bu. biraz safca kacioyrsun gerceklerden, ona bunlari anlatmak kesilmis bir kopusmuslukta herseyin farkli algilanmasina sebep oluyor ve cevap olarak, her zaman beni sucluyorsun diyor, ve yanlis anlasilmislikla hersey birbirine karisiyor.