rüyamda uyaniyorum, kendimi bir arabanin arkasinda uyanirken buluyorum, gözlerimi actigimda arabanin gitmekte oldugunu fark ediyorum ama nereye gittigim ve nasil bu arabada oldugum hakkinda en ufuk bir fikrim yok. düsünmekte pek istemiyorum, cunkü cok yorgunum ve uyanmadan önce cok tatli uyuyordum. gözlerim kendiliginden tekrar kapaniyor ve ben tekrar uyumayi deniyorum. birden arabada benden baska kim oldugunu merak ediyorum. ama bu meraki gidermek icin hic enerjim yok, uyumayi deniyorum ama olmuyor, bu merak gitikce büyüyor ve uyumami engelliyor. kendimi zorlayarak gözlerimi aciyorum ve arabinin arkasinda kimseyi görmüyorum. tekrar uyumayi deniyorum, gözlerimi kapatip uzaniyorum, ama belki önde birileri vardir diye dusunuyorum, rahatimi bozmak ve uyanmak istemiyorum, ama merakim gittikce daha da artiyor , kendimi zorluyarak kalkiyorum ve ön koltuga baktigimda, önde de kimseyi göremiyorum, arabayi kullanan kimse yok, arabada benim disinda kimse yok. arabanin düm düz sag seritte ilerledigini görüyorum, ve uykun verdigi tatlilikla dusunmek istemiyorum bunlari, endiselenmem icin bir neden yok, nasil buraya kadar geldiysem oyle de devam ederim diye dusunuyorum ve araba da düm düz gitigine göre, herseyin yolunda oldugu hissiyle gözlerimi kapatiyorum, br süre gözlerim kapali devam ediyorum yolculuguma, ama birden aklima ya ilerde yol saga yada solla dönerse diye düsünüyorum, ozaman carpisma ihtimalim aklima geliyor, endiseleniyorum, hic enerjim yok kalkmak icin ve gözlerim hala kapali, ama bu endise gittikce artiyor, bir yerelere carpma ihtimali beni gititkce daha cok endiselendiriyor. yavasca uzandigim yerden kalkiyorum, ve arabinabin ön camindan disari bakiyorum. ilerde tamda dusundugum gibi yol saga dönüyor ve kosede bir beton bina duruyor, birsey yapmazsam direk bu binaya carpacagimi farkediyorum ama hic enerjim yok, ne freni cekmeye, nede bedenimi hareket ettirmeye, ileri, ön koltuga dogru uzaniyorum ve direkyionu yakaliyorum, direksiyonu cevirecek kadar gücüm yok, zorluyorum kendimi ama direksiyonu ceviremiyorum, gitikce binaya dogru yaklasiyorum ve son anda binaya carpmaya cok az kala direksiyonu cevirmeyi birazda olsa basarip yoldan cikiyorum. yolun solundaki bos ve düz bir araziye giriyorum, yapabilecigim hic birsey yok direksiyonu tutmaktan baska, ve araba bu bos arazide daire cizerek dönüyor, dönüyor, rahatliyorum, artik bir yere carpma tehlikem kalmadigi icin mutlu oluyorum, araba durmuyor ama baska birsey yapmayada enerjim yok, arabayla birlikte alanin ortasinda dönüyorum. bir anda araba hala dönerken, arabadan kendimin ciktigini görüyorum, arkamda araba hala daiere cizerek dönüyor ve ben bos arzide yürüyorum, diger duran arabalari farkediyorum su sirada, diger insanlarida. herkes bana hayretler icinde bakiyor ve bense onlara gülümsüyorum, birden bu yeri tanigim hissine kapiliyorum, ilerde buyuk bir binayi görüyorum ve o binayi gitmeye karar veriyorum, insanlarin arasindan mutlu ve özgür birsekilde o binaya dogru ilerliyorum...
