elveda

merhaba, yaziyorum yaziyorum ve atliyorum bir karanliga dogru, düsüsümü göremiyorum fakat hissediyorum, atlayan ben, yasayan ben bu gerilimi. bir rahatlik;  ne gelir elden havada birsey tutunmadan düsmekten.  sanirim yeterince hizli kostum ve zipladim.  bir özlem var icimde icimi yakan,  düsüsüm serin ve rahat- gözlerim acik.   heycanliyim ama  kayboluyorum bazen, ayaklarim yere basmiyor, bir düsüs ve küsüsün  etkisi, yanliz bir cocuk gibi susuyorum,  pek konusmuyorlar benle, belki ben izin vermiyorum konusmlarina, en önemli olmak isterdim bu dünyada, en cok ilgi duyulan, ama cabuk sikiliyorum ilgiden, heycanlardan hoslaniyorum, gerilimlerden, git gellerden, belkide akillanmiyacak bir cocuk  gibi davraniyorum.. ne gelir elden , belki derin bir nefes almaliyim, yoksa bogulcagim havasizliktan,  son nefeslerim bunlar, tadini cikartmaliyim. icimdeki özlem kayboluyor üsüyorum, dahada üsüyorum, tüylerim ürperiyor, ve uyumak istiyorum, belki bir rüyaya dalarsam unutacagim bu olanlari, bu durumda uyumak imkansiz.  belki asagida biri beni kucaklar ve kurtarir, en son birisi bana sarildiginda, kucaklamak istediginde onu itmistim. neden kirilmadan önce kucaklamiyorla insan, kötü bir sey yap ardindan iyi bise ve düzelt, yada tam tersi. gerek duymuyorum birisine sarilmaya ve oksanmaya,  senide yakmak istemiyorum bedenimle ve acinmak hic istemiyorum,  o yuzden adam gibi karsimda dur, gerek yok cilvelere, ben zaten sana coktan hoscakal demisken, cabalamaya gerek yok, belki seni firlatmalyidim bu düsüse, ama ayni yerde ayni düsüncelerle dolmak ve patlamak istemedim icin   atliyorum, ve bana bakan gözlerine gülümsemedigim icin asilan suratini görüyrum, coktan elveda dedigimi sana söylememismiydim. elveda ve merhaba yeni bir yasama,,  belki icimdeki kirilan seyleri dusunmek icimi isitti, üsümüyorum. bir yardim beklemiyorum. bir hayelde kurmuyorum. sadece sen ve ben olacagimiz bir düyada istemiyorum, ben herseyi isitiyorum, belki herseyin üstüne düsebilirim ve kim bilebilir benden baska.