saklambac

saklaniyorum,  en azindan saklanmaya calisyorum,, aklimi kaybetmek üzereyim.. insalarin beni bu sekilde görmesini istemiyorum… ama bir sekilde karsilasiyorum insanlarla, arkadaslarla, yolda, caddede, evde, ve isde…  soguk davraniyorum onlara, kibar davraniyorum, cok hassasim. en azindan karsilasinca  sakinim .. baskasinin gözünden kendime bakiyorum, onlarin gözünden,, durum pek ic acici görünmüyor, söyledigim bir söz yada bir tepki bendeki degisikleri anlamalarina yol acioyr, suratlar asiliyor yada merakli gözlerle bana bakiyorlar… insanlarin gözünden kendini görmek cok Garip... ve hep o düs kiriklariyla nasil onlari biraktigimi düsünuyorum..

oysa hersey güzel olabilirdi, hersey uyum icinde ilerlyebilirdi… cok mu dagitiyorum kendimi, cok mu daginik ve düzensiz yasiyorum… cok mu düsünüyorum yada bazi konularda hic mi düsünmüyorum..  ceveplardan ziyade sorular bu anlamda daha rahatlatici.. rahatlamaya ihtiyacim var sanirim.. yada  en azindan böyle düsünmek rahatlatici.
tarih 20 ocak 2019. bir not düsüyorum bu sayfaya… kendim düstügüm gibi… son zamanlarda pek konusmadigimi fark ettim.. genelde sesiz, olan biteni izliyorum.. gülümsüyorum. beni etkileyecek birsey yok mus gibi duruyor, belki bu yüzden fazla sakinim insanlarla… insanlrin bakisi beni rahatsiz eden.. bana kacamak bakislarla bakmalari… acaba ne geciyor iclerinden.. belki birisinin beni kollarimdan tutu silkelemesine ihtiyacim var.. kacmak en iyi cözüm ve yapiyorumda.,, kacmamak icin birisinin beni tutmasini istiyorum, gözlerimin icine bakmasini,, gözlerini dikip bana saatlerce bakmasini.. ozaman aglayabilirim sanirim, ozaman icimdeki korku  ve endise göz yaslarima karisabilir..  en son gün asik olmakan korktum, kendimi kaptirmaktan,, sevisirken bir melekle onu birakip gittim.. en azindan bu Güclü duyguyu bir sekilde baska bi yöne cevirdim… benimle mutlu oldugunu söylüyor en son mesajinda.. beni takdir ettigini ve ve ve.. görüsmek istedigini söylüyor,  Düzgün olamayan ingilzcemle anladigim kelime Takdir… ben bu Kadar korkarken acaba beni neden takdir ediyor…  hayatim ellerimde  ve ben ne yöne gidecegini bilmeyen biri olarak ortada duruyorum..
dün aksam inanciz insanlari düsündüm.. ne Kadar zor bir tanriya inanmamak, ve bütün kararlari senin vermeni beklemek… ve ben hayatmda hic hissetmedigim gibi, belirsizliklerin ortasinda  ne yapacagimi bilmeden gecen zamana üzülüyorum..