.

gecenin sonunda, henüz erken bir saat.. olaylarin akisi...
bir yazarla basladim günlüge,

yapabilecegim pek bir sey yok,.. okkadar konusulduktan sonra her seyin havada da kalmasi gibi kendimi havada hissediyorum.  sandelyede oturuyorum. önümde bir masa ve genis bir koltuk var..

bir an önce yasanlari hatirlayinca, ne kadarda bos görünüyorlar.   ve bir sarkicidan ögrendim nasil yazilmasini yada yazi stilini, hep hosuma gitmistir. benim de önceden düsündügüm, bilinc atlinin disa vurumu gibi,  aklinden gecenlerin kagida- haha ekrana yansimasi gibi.. bunlari yazarken sadece parmaklarima bakiyorum, birer robot gibi, beynimle orantili bu kelimeri yaziyorlar.

agzimdan tek bir ses cikmiyor, sanki mühürlenmis gibi, damagim kurumus ve ve kapanmis... belki biraz yorgunuk beliritisi gösteriyor yüzüm, ama tamamen mutsuz, aynda bir kac dea kendime bakmam gülümseme yol acti ama kaslarimin catiligi eski haline geri döndü, o sirada tekrar gülümsedim kendime, ama icimden,  yüz  kaslarinai pek kontrol edmiyorsun  anlasilan, joker gibi olmak da cabasi...